
مونتاژ یا خودروی داخلی؟
ساختار سیستم سازمانی صنعت خودرو در ساختار دولتی این است که هیچ استراتژی طولانی مدت در صنعت خودرو وجود ندارد که مفهوم تصمیم گیرندگان و سیاست گذاران در بخش اتومبیل در کشور باشد و هنوز تصمیمات اساسی برای مدل توسعه صنعت گرفته نشده است.
به همین دلیل ، طی سه دهه گذشته ، این صنعت دائماً در حرکت بین توسعه نام تجاری محلی و جمع آوری اتومبیل های بین المللی و عدم موفقیت سیاست گذاران در هدف قرار دادن یک مسیر خاص و مستقیم شرکت های خودرو در حال نوسان بوده است.
براساس گزارشی که توسط مرکز تحقیقات مگلیس در دهه 1980 صادر شده است ، سیاست افزایش عمق جذب در پژو 2 و بیجان و بیرید اتومبیل ، سپس طراحی و تولید ماشین Samand در دستور کار تغییر یافته است ، اما اندکی پس از آن ، استراتژی خودرو در کشور در اوایل 1980 به انجمن فرانسه و مونتگو تغییر یافت.
سپس در نیمه دوم هشتاد قرن گذشته ، ایران خمرو به سمت طراحی موتور داخلی حرکت کرد و در اوایل دهه هشتاد ، اهداف تولید کنندگان خودرو توسط دو اتومبیل از تیبا و دنا طراحی و تولید شد. اما پس از امضای بریگام در سال دوم ، هر دو شرکت ایرانی ، Khodro و Sibba ، قرارداد مجلس طولانی مدت را با پژو سیتروئن امضا کردند.
در حال حاضر ، دو دستگاه سازندگان اصلی این کشور هم محصولات محلی و هم اتومبیل های مونتاژ را ارائه می دهند. اخیراً با انتشار واردات خودرو ، شرکت های خودرو نیز در واردات و محصولاتی که به بازار عرضه شده اند شرکت کرده اند. بنابراین ، باید گفت که محصولات ایران ، Khodro و SIBA ، به سه دسته از محلی ، مونتاژ و واردات تقسیم می شوند.
امروز ، در ادبیات سیاست ، تأکید می شود که موفقیت در زمینه سیاست گذاری و هماهنگی بین سیاست گذاران اجباری است. در طول راه ، با توجه به عدم اطمینان در آینده ، ایجاد یک دیدگاه مشترک بین مدیرانی که منجر به وزنه برداری به مزایا و مضرات سیاست می شود ، شرط لازم برای سیاست ها است.
در همین حال ، سیاست تولید خودرو به دلیل تغییر در سیاست های دولت به طور مداوم در حال تغییر است ، و سیاست گذاران و بازیگران اصلی در این زمینه هنوز قادر به دستیابی به دیدگاه مشترک نبودند.
تهیه سیاست مناسب سیاست خودرو در صنعت خودرو ، حضور یک دیدگاه مشترک است که الگوی توسعه خودرو را تدوین می کند و همه نیروها را پر می کند.